هیچ شعری نمی تواند دیکتاتوری را سرنگون کند

بر اساس این منطق

شعر نمی توناند دیکتاتوری را سرنگون کند

اما می تواند سر شاعری را بر دار دهد

و سر شاعر

مانند توپی خونین

در کوچه ها خواهد دوید

و حرف مردم را 

با خون خشکیده اش

برخیابانها و کوچه ها خواهد نوشت

تا مردمی برخیزند

ترانه نمیتواند پادگانی را فتح کند

ترانه مثل پروانه ی ضعیفی است

که حتی در دستان کودکی اسیر می شود

ترانه تنها می تواند

کلماتی را بر بال آهنگ بنشاند

و در کوچه ها بگردد

تا سپاهیان ستم

لبان تکرار کنندگانش را بدوزند

و زندانها سرشار لبدوختگان شوند

درست مانند دلهای مردم 

که از کینه و خشم سرشار است

و آنگاه

شورش از زندانها آغاز شود

تا خانة دیکتاتور...

بر اساس این منطق است

که من میگویم

چشم تو می تواند ستاره ای باشد

یا حتی خورشیدی

که شبان ملتی را روشن کند

با جرقه ای

بر اساس این منطق است

که میگویم

اشک هم

 میتواند سلاحی گرم محسوب شود.

م. شوق۳۵ خرداد