برای شهیدان
پیش از شما
اینقدر رخساره ندیده بودم
نگاه هایی آبی
با ترانه هایی سبز
پیشانیهایی کوتاه یا بلند
با موهای ریخته بر گوش
پیش از شما
آدمها در پیاده رو می گذشتند
اما فرصت نبود
که در رخساره شان دقیق شوم
و در لبهایشان
در گونه ها
و در آرزوهایشان غرق شوم
و به زندگی فکر کنم
نمی دانم که
این فاجعه ای ست
یا سعادتی
که شما انسان درون من را بیدار می‌کنید
م. شوق
۴آبان ۱۴۰۰
0 Comments