به محراب

مردانش را یک یک

به تاریخ می دهد

قافله ی رزم آوران

با خاطری آسوده

که ارتشی را از دروازه ی تاریخ گذرانده اند

...

طبقی از ماه و

شعرهای من بر آن

...

طبقی از گل لبخند بودند

مردان دشتهای آتش

قلبشان

گلدانی از درد

و سیماشان

             نجابت انقلاب

...

طبقی از طلای خورشید و

شعرهای من بر آن

...

تاریخ

با احترام به زخمها

و شانه هایت

از کنار تان می گذرد

و بهار

بیشتر از رنگین کمان و روز تابانش

به نگاه تو عاشق بوده است

...

آه آه ... محراب

طبقی از ماه و

اشکهای من

...

نگفته، از کلامت می شنیدم که:

بگذار جهان نداند

لبخند ما رنجهای ماست

و ارتشی در سیمای ما

از دروازه ی تاریخ گذشته است

با طبلهایش

و گام رزم آوران پیروزش

که جهانی را  از شادی خواهد لرزاند

...

طبقی از میخک و

چکامه های من بر آن

م. شوق 26اردیبهشت 98