ساز خاموش

ساز خاموش! 

ساز تنها مانده ی من

آهنگهایت را از یاد مبر

در حفره های هوا 

و  حافظه ی سیمهایت

                نهانشان کن

و گهگاه

از پل خرکهایت

عبورشان ده

و به دستهای بسته ی من برسان

قلب من

در صندوق چوبی تو می تپد

عشقهایم

و شوقهایم را

در قفسه های اتاقک چوبی ات گذاشته ام

جهان فردا

پس از این سکوت نفرین شده

به نغمه های دل انسان 

نیازمند است

                ساز خاموش! 

م. شوق