من این زمان قیامی ام

من این زمان

قیامی ام

خروشی ام

سرم پر از ترانه های انتظار بود

دلم

رگم

لبالب از تنفر از طناب دار بود

کنون لبالب از نیاز شورشم

اگر که کشته می شوم

به تیر جانیان این دیار

خوشم که بعد مرگهای ما

وطن پر از ترانه های افتخار می شود

و روز فتح می رسد

و بعد از آذر بخون تپیده سالها

و این دی سیاه و سرد

و بهمنی که خنجری به پشت او نشسته است

هز ار ها بنفشه می دمد 

و فصل ثابت وطن

بهار می شود

م. شوق

@tuaftab