کرونا و هفت سین

کرونا و هفت سین

شعری از م. شوق

۱۹ اسفند ۱۳۹۸

زهرخریدند ز خفاش چین

سوگ وزاندند براین سرزمین

مار دمیده ست ز هر باغچه

کرم چکیده است ز ابر غمین

گرگ نشسته ست سر سیم برق

جغد دمیده ست ز گلدان کین

جای پرستو به گل و گلستان

رود ملخ گشته روان در زمین

لانه ی آن کفتر  خوشرنگ را

جوجه کفتار نموده گزین

بر کمر سرو و صنوبر نشست

تیغه ی  تیز تبر زهرگین

ابر غمی سرخ هوا را گرفت

شد به ره قوس و قزح در کمین

گفتم و گفتم من ازین فاجعه

وز همه چیزی که شده بس حزین

یار شنید این همه غمنامه را

چون که بگفتم ز چنان و چنین

گفت ولی سر کن از امید حرف

از دهن شقایق آتشین

گفتم باید که بر آرند تیغ

قافله ی سرخ گل فرودین

باد بهارانی و گل آفتاب

تیغ برون آورد از آستین

تا که ازین دشت فراری شوند

گله ی گرگان بدآیین و دین

لانه ی کفتار شود سر نگون

این بود آن چاره‌ره آخرین

آنگه آید ز همه سو به گوش

نغمه ی ساز و دهل دلنشین

گفت پس آنگه رسد از هر طرف

بر وطن و هموطنم آفرین

شادی این عصر چنین می رسد

شادی سرتاسر خاورزمین

خیز که این سین بود امسال در

سفره که چینند بر آن هفت سین