تاریخ جمهوری اسلامی و رنج مردم ایران به زبان شعر,

کتاب شب

در زیر نور شعله های چشمهای مردمان

کتاب شب را می خواندم

هر ورقش

دیوارة عظیم ظلمتی غلیظ بود

با شعارهایی خون ـ نوشته برآن

ورق زدم

با دستهای تحملی دردآلود

ورق زدم

ورق زدم

با انگشتی بر اشکها

هر برگ را ورق زدم.

در هر برگ

 از نردبان شکسته ی  نگاهم

فرارفتم

و از آنسوی

بر نردبان خشمم فرود آمدم

گامهایم

بر سطرهای تیغ و سنگ

   و بر خارـ واژه های ننگ.

و گاه تا زانو

در مردابهای لجن تیره

                  می گذشت.

در نیمه راه خوانش رنجبار این شب

بازگشتم

و بر سفرنامة خود نوشتم:

تنها

با کوله هایی از خورشیدها

پا در این سفر باید نهاد

م. شوق